OKA TOKAT! WHO TURNED ON THE MICROWAVE?

Photo courtesy: http://fishbiscuitlandblog.blogspot.com

Ika-limang araw ng bagong taon. Ugali ko nang pumasok ng maaga sa opisina. Marahil ng araw na iyon, mga ala cinco y media o bago pa man ay nasa opisina na ako.

Pagdating ko sa opisina, may mga CS nang nauna sa’kin. Mga apat sila sa bilang ko; dalawang babae at dalawang lalaki. Ilang ilaw palang ang nakabukas sa parte kung nasaan nakapwesto kaming mga CS.  Ngunit sa kabilang banda kung nasaan naman ang ibang department, bukas na ang mga ilaw dahil madaling araw ang kanilang pasok.

Tahimik pa ang parteng iyon ng CS kapag mga ganuong oras. Dumiretso ako sa aking station. Isang hilera pa ng mga station ay ang station naman ng Collections. Mag-isang nakaupo sa hilerang iyon ang isa sa mga leader nila.  Nakapatay din ang mga ilaw sa parteng iyon na kung saan ako nakaupo. Ngunit hindi naman masasabing madilim dahil nga may mga ilan na ring nakabukas na ilaw at naliliwanagan ng mga nakabukas na ilaw mula sa Collections. Ilang hakbang naman mula sa mga hilerang iyon ng station kung saan ako nakaupo ay ang pantry area. Dahil na rin sa katahimikan pa ng mga sandaling iyon, hindi maikakaila na maririnig mo ang mga simpleng kaluskos o tunog na maaaring likhain nino man.

Matapos kong ilapag ang aking almusal at ilang gamit sa aking station, pumunta naman ako sa aking locker para isilid ang aking bag.

Maya-maya pa’y muli akong pumunta sa aking station para kunin ang aking pagkain. Nakita ko namang tumayo at paalis sa kanyang station ang nag-iisang lider ng Collections na kanina’y nakaupo.

Ilang hakbang lang at lumiko ako papasok sa pantry area. Rinig ko ang tunog na likha ng nakabukas na microwave tanda na ito’y ginagamit para initin ang kung ano man. Walang ibang tao sa may pantry area ng mga sandaling iyon. Inakala kong baka umalis lang sandali ang sino mang nag-iinit sa microwave at muling babalik.

Medyo nainip ako sa paghihintay. Sa tingin ko, mahigit sa dalawa o tatlong minuto ang itinagal ng pag-ikot ng microwave hanggang sa kusa itong tumigil. Nakiramdam ako sa aking paligid sa kung sino mang darating sa pantry para buksan ang microwave at kunin ang pagkain mula roon.

Ngunit walang bakas ng kung ano man o sino man para kuhanin ang pagkain mula sa loob ng microwave. Kaya naman, mapangahas kong binuksan ang microwave upang ilabas ang kung ano mang nasa loob nito at para mainit ko ang aking pagkain.

Lubha akong nagtaka at namangha ng malamang walang laman ang microwave. Sumatutal, tumunganga ako ng ilang minuto sa pantry ng mag-isa sa paghihintay sa microwave ngunit wala naman pala itong laman na iniinit.  

Imbes na takot ang pairalin, inunawa ko na lang na may naglalaro na naman sa akin ng sandaling iyon. Imposibleng kanina pa nakabukas ang microwave dahil sa katahimikan ng lugar ng oras na iyon, kanina ko pa sana naririnig ang pag-ikot nito ng ilapag ko ang aking pagkain sa aking station. Ikalawa, walang ibang taong pumunta sa pantry liban sa akin. At ikatlo, wala naman sa mga empleyado ang maglalaro lang ng microwave, magbubukas at paaandarin lang.

Ilang araw lang bago nito ay nakakita ako ng doppelganger.